Aristosofische Aforismen

Vele facetten van het Ik
Emoties zijn een soort sub-persoonlijkheden die jou ergreifen. Boosheid is bijvoorbeeld nooit een besluit, maar iets dat jou grijpt. En dat jou door diens ogen doet kijken.
{aa-0022}

Betekenis-creatie
Betekenis is de creatieve re-constructie van de stroom van het leven, als een middel om ergreifend voorwaarts te gaan in het leven, voorbij de obstakels die het onvermijdelijk opwerpt.
{aa-0021}

Wedergeboren uit het innerlijke vuur
The setting of the sun, I do not mourn,
For in the sacred north, it will be reborn.
{aa-0020}

Moed schept licht
Hoe meer duisternis je lichaam en geest aankan, hoe meer je over duisternis kunt lachen. Alleen de moed schept het licht dat elke grimas uit het donker tilt.
{aa-0019}

Macht
Macht corrumpeert niet, een zwakke ruggengraat wel. Het is de toetssteen, niet het probleem.
{aa-0018}

Reductie en losbreken
De lineaire, kwantitatieve opvatting en representatie van het leven, tijd en de wereld is een radicale reductie van het leven. Het is alsof men een huis reduceert tot een tweedimensionaal beeld, een tekening, en dan volhoudt dat dit het echte huis is.
Wie meesterschap in het leven nastreeft, breekt los van deze reducerende gedachte en vormt een eigen beeld waarin de diepte echt, dreigend en vol schoonheid is.
{aa-0017}

Cultuur is disruptie
Cultuur is de tijdelijke disruptie van Chaos. Het wordt geboren uit een door Chaoskämpfer belichaamd animerend idee. Wanneer dit idee niet meer belichaamd wordt, verandert de cultuur niet maar sterft, waarbij Chaos geleidelijk weer terugkeert.
{aa-0016}

In mijn gelijkenis
Elke natie is de consequentie van de werken van zijn honderden generaties voorouders. Het is een opus naar hun beeltenis. Met hun geest, hun handen, hun offers, en voor hun mensen is deze gecreëerd, te midden van vaak harde territoriale condities.
Dus dat de natie een beeltenis is in gelijkenis van de nazaten, is de logische consequentie van bovenstaand feit. Deze had alleen maar in hun gelijkenis kunnen zijn, want zij is geschapen door degenen uit wie zij zelf voortvloeien.
{aa-0015}

Nijd valt
Nijd over andermans grootse prestaties pint je vast in je eigen ressentiment en zuurheid. Het maakt een mens lelijk en impotent. Het blokkeert de weg naar je eigen prestaties. De nobele mens knikt kalm naar andermans grote werken, leert hiervan en gebruikt ze als springplank naar eigen grotere hoogten. {aa-0014}

Tijd en oprechtheid
Selectief stukjes en beetjes geschiedenis te voorschijn toveren die jouw ressentiment en idealisme dienen, is een teken van ontbrekende intelligentie, moed en ethische ruggengraat. Het enige nobele pad is om het vloeien van tijd te begrijpen als het temporele omgaan met de territoriale condities vanuit de heersende Zeitgeist, en zelf de toekomst vorm te geven vanuit je eigen originerende daden. Al het andere is dwaasheid en gebrabbel uit de goot.
{aa-0013}

De belofte van technique
Al in 1920 schrijft Ernst Jünger in zijn boek ‘In Stahlgewittern’ over de manier waarop technologie, en meer specifiek de geest van technique, de wereld van de mens doordringt en deze naar eigen hand zet. In WO1 geeft de belofte van technique de mens iets in handen dat dan nog niet echt begrepen wordt, en de gevolgen van deze mismatch zijn ingrijpend.
De mens grijpt de belofte van technique, via de technologieën en denksystemen waarin deze werkzaam is, met beide handen aan, zonder stil te staan bij het transformerende karakter ervan. Zo lopen wij ook nu nog onbewust achter deze geest aan en zien niet in hoeveel facetten van het leven deze werkzaam is, en hoe diep deze er in is doorgedrongen.
Dit is het gevaar van technique. Niet de technique zelf, maar diens onbegrepen belofte. De queeste van de 21e eeuw bestaat er dan ook vooral uit technique, diens geest en belofte te doorgronden, en deze terug te vinden in je eigen conditioneringen. Dit is een persoonlijk pad waarin je jezelf tussen hamer en aambeeld legt en jezelf smeed tot de meester ervan, tot opus.
{aa-0012}

Technique vs technologie
Technologie is het mobieltje, draadloze netwerken, Graafwielbagger 288, genetische manipulatie. Het is ook het techno-wetenschappelijk denken vertalen in meetapparatuur waarmee we de wereld meten en verklaren. En technologie is het industrialiseren, mechaniseren, digitaliseren, en het efficient maken van mensen en organisaties.
Technique is daarentegen een stijl, een manier van kijken, waarnemen, denken en handelen. Meer precies is het de wereld voorstellen als een resource, de drang tot standardiseren en massaliseren, het denken in termen van nut. Het is de reductie van de wereld tot een rationalistisch en lineair model.
Onze moderne technologie is een manifestatie en consequentie van technique. En in onze tijd maakt de mens technologie, terwijl technique de mens maakt.
{aa-0011}

De fout van Prometheus
Prometheus is geen goed boegbeeld van menselijke beschaving. Hij geeft de mens techniek, gesymboliseerd als vuur, maar geen meesterschap over techniek, vandaar de onbedoelde consequentie dat de mens uiteindelijk de Goden en gevoel voor verhoudingen uit het oog verliest. Deze ‘onnadenkendheid’ is een typische titanische kwaliteit, namelijk een woeste en nietsontziende werking. De goden werken nauwkeuriger, zoeken beter naar consequenties en kijken beter vooruit. Moeten dit ook omdat de Orde der Goden de juiste afstand moet houden tegenover de titanische Orde.
{aa-0010}

Mens & AI
Er zijn al vaker analyses gemaakt om de verschillen en overeenkomsten tussen mensen en AI of robots te beoordelen. Vaak strand het op zaken als disruptieve creativiteit of op emotie. Beide zijn valide tegenwerpingen. Maar een ander aspect, dat ik veel te weinig terug zie is het menselijke onderbewustzijn. Dit is een prominenter aspect van het menselijke wezen dan het bewuste aspect. Het is iets waar zelfs de psychologen nog lang geen sluitend, nauwkeurig antwoord op hebben. Een vergelijking met AI loopt alleen al spaak omdat we het gros van het menselijke wezen niet eens kúnnen vergelijken.
{aa-ooo9}

Urlög
Wie beweegt vanuit meesterschap, wordt meester over het bewogene.
{aa-0008}

Het Ik-complex
Wat is het dat ‘Ik’ zegt en pretendeert één, uniform ding te zijn? Is een eigenschap echt van onszelf wanneer vele anderen deze eigenschap delen, of behoort deze dan aan het superorganisme? Als je bewustzijn het ene wil, en je schaduw het andere, zijn het dan niet verschillende bewegingen?
In plaats van de mens als een ondeelbaar geheel te zien, is het veeleer correct te spreken van een IK-complex. Namelijk het ‘Ik’ als een samenspel van verschillende bewegingen, ontstaan vanuit verschillende gronden, met elk hun eigen oogmerk. Elk ook met hun eigen, interacterende ontwikkeling.
Dit alles woedt in een mens, deels autonoom, deels beheerst. De mens is een dynamiek-complex.
{aa-0007}

Urlög
Kracht schept zijn eigen ruimte.
{aa-0006}

Moedige beweging
Je Orde behoeft centripetaliteit om levensvatbaar te zijn. Het moet een dynamiek zijn die zijn eigen animerende idee als centrum heeft, een homeostatische beweging.
Dynamiek is er echter niet vanzelf. Ook het animerende idee behoeft een homeostatisch proces waarin het vitaal en levenskrachtig gehouden wordt. Dit laatste vraagt van ons dat we het smalle pad tussen Orde en Chaos durven te bewandelen, waar scheppingskracht leeft.
{aa-0005}

Centripetaal
Orde manifesteert zich niet doordat je leven structuur heeft, want structuur impliceert nog geen centripetaliteit. Evenzeer impliceert een gebrek aan structuur geen Chaos, want het structuurloze kan evenwel centripetaliteit herbergen.
{aa-0004}

Opus in werking
Chaos manifesteert zich in je leven doordat je werken geen centripetaliteit meer hebben, terwijl Orde juist wél die centripetaliteit heeft.
{aa-0003}

De houdbare mens
De pensioen gerechtigde leeftijd: een mooi woord voor economische houdbaarheid. “Niet te gebruiken na”.
{aa-0002}

Woorden zonder daden
Parlementaire democratie cultiveert hypocrisie doordat het mening scheidt van daad.
{aa-0001}